Mírome..
e penso onde acabareí eu...cando
tódalas mañás cedo, percorro a ría rumbo á cidade cero.Vexo ós mariñeiros nos barcos e nas dornas de cores, a peixes-home buscá-la súa orixe. Mar, asfalto e lazos de ferro, que me lembran que non teño máis que patacas e terra nos meus pés.
O sal e a humidade dista lama, non fan máis que deixar inútil o meu sacho... que non entende de cantares.
2004-04-15 01:00 | 4 Comentarios
Referencias (TrackBacks)
URL de trackback de esta historia http://ventanas.blogalia.com//trackbacks/17630
Comentarios
| 1 |
|
||
|
somos vecinos del mundo y hay que moverse por todas partes. |
|||
| 2 |
|
||
|
Extrañando-te, non si?
|
|||
| 3 |
|
||
|
non se preocupe descalza, moi pronto vostede compartirá conmigo un pedaciño dese "ceo", onde moitos "anxiños" a miraran con ollos grandes... esa sen dúbida é a mellor recompensa... Mentras tanto eu lle deixo que frote o meu corno... espero que lle dea sorte
|
|||
| 4 |
|
||
|
dorvisou: un pouco.
|
|||
Todas las fotos están sujetas a copyright. Queda prohibida su reproducción y/o copia sin autorización de la autora
Últimos comentarios